Jumpers Knee / Springers Knie

Wat is het?

Jumpers Knee is een overbelastingsblessure waarbij er sprake is van pijn aan de onderzijde van de knieschijf ter hoogte van de pees aanhechting van de knieschijf. het komt veel voor bij sporten als voetbal, volleybal en basketbal maar kan ook bij andere(high impact) sporten voorkomen.

Hoe herken ik het?

Bij het ontstaan van de jumpers knee speelt overbelasting een belangrijke rol. Klachten kunnen variëren afhankelijk van de duur van de blessure.

De klachten kunnen worden ingedeeld in vier stadia, welke voor alle peesblessures gelden:

Pijn/stijfheid na inspanning.
Pijn ook bij warming-up.
Pijn tijdens hele inspanning.
Pijn dag na inspanning en bij dagelijkse activiteiten.

In eerste instantie bestaan de klachten vaak uit pijn tijdens en na het sporten met klachtenvrije periodes als er niet gesport wordt. Bij langdurige overbelasting kunnen de klachten ook in rust op gaan treden en gaan ze vaak niet meer weg.

De meest voorkomende klachten zijn:

pijn aan de onderzijde van de knieschijf;
zwelling van de kniepees;
stijfheid en/of startpijn;
in eerste instantie vermindering van klachten tijdens/na warming up (als de spieren warm zijn) met nareactie bij staken van sportbelasting.

Hoe wordt het behandeld?

De behandeling van een jumpers knee bestaat uit een benadering van meerdere facetten. Het is belangrijk om te weten dat peesherstel langzaam verloopt, waardoor vaak een langdurige actieve revalidatie nodig is van enkele maanden.

De behandeling bestaat uit:

Alternatieve/gedoseerde sportbelasting onder de pijngrens om de basisconditie op peil te houden.
Intensieve oefentherapie voor de knieschijf-pees (excentrische oefeningen).
Optimaliseren van het lichaamsevenwicht.
Verbeteren romp, knie en enkelstabiliteit middels oefentherapie.
Ondersteunende maatregelen zoals patellabandje, ijsmassage na belasting, etc.
Rekoefeningen hamstrings en quadriceps indien er spierverkortingen zijn.

Het is erg belangrijk de oefeningen technisch goed uit te voeren, soms is hiervoor fysiotherapeutische aansturing en begeleiding bij nodig. Het is belangrijk om te weten dat de oefeningen in het begin de herkenbare pijn vaak provoceren. Schrik daar niet van (de pees moet juist belast en geprikkeld worden), maar laat op een schaal van 0-10 een pijnscore van maximaal 4 toe (0=geen pijn, 10= ergste pijn die u zich kan voorstellen). Overleg bij hevigere pijnklachten met uw sportarts over een aanpassing in de intensiteit en frequentie (hoeveelheid series en herhalingen) van de oefeningen, maar stop de actieve oefentherapie vooral niet.
Andere mogelijke behandelingen zijn hieronder weergegeven, vaak komen deze pas in beeld als oefentherapie onvoldoende effect heeft:

Medicijnen (paracetamol, NSAID).
Tapebehandeling (of patellabandje).
Shockwave therapie (afhankelijk van echo-uitslag).
Autologe bloedinjectie (afhankelijk van echo-uitslag).

Reactie plaatsen