Knie

Iliotibiaal band syndroom

Wat is het?

Een ontsteking van de slijmbeurs die tussen de iliotibiale band en het bot zit ter hoogte van de buitenkant van de knie.

Hoe herken ik het?

Er is een inspanningsgebonden zeurende pijn aan de buitenzijde van de knie. De pijn komt tijdens het lopen na een vaste tijd opzetten.
Wanneer er wordt gestopt met lopen, trekt de pijn vrijwel direct weg. Wanneer men weer gaat lopen komen de klachten sneller terug. In een
meerderheid van de gevallen begint de klacht na een eenmalige extreme inspanning.

Hoe wordt het behandeld?

Rekoefeningen voor bil- en bovenbeenspieren, zelfde regio spierversterkende-, stabilisatieoefeningen. Na de oefeningen gedurende 10 minuten ijs op de pijnlijke plek houden.

Jumpers knee/ Springers knie

Wat is het?

Jumpers Knee is een overbelastingsblessure waarbij er sprake is van pijn aan de onderzijde van de knieschijf ter hoogte van de pees aanhechting van de knieschijf. het komt veel voor bij sporten als voetbal, volleybal en basketbal maar kan ook bij andere(high impact) sporten voorkomen.

Hoe herken ik her?

Bij het ontstaan van de jumpers knee speelt overbelasting een belangrijke rol. Klachten kunnen variëren afhankelijk van de duur van de blessure.

De klachten kunnen worden ingedeeld in vier stadia, welke voor alle peesblessures gelden:

Pijn/stijfheid na inspanning.
Pijn ook bij warming-up.
Pijn tijdens hele inspanning.
Pijn dag na inspanning en bij dagelijkse activiteiten.

In eerste instantie bestaan de klachten vaak uit pijn tijdens en na het sporten met klachtenvrije periodes als er niet gesport wordt. Bij langdurige overbelasting kunnen de klachten ook in rust op gaan treden en gaan ze vaak niet meer weg.

De meest voorkomende klachten zijn:

pijn aan de onderzijde van de knieschijf;
zwelling van de kniepees;
stijfheid en/of startpijn;
in eerste instantie vermindering van klachten tijdens/na warming up (als de spieren warm zijn) met nareactie bij staken van sportbelasting.

Wat kan ik eraan doen?

De behandeling van een jumpers knee bestaat uit een benadering van meerdere facetten. Het is belangrijk om te weten dat peesherstel langzaam verloopt, waardoor vaak een langdurige actieve revalidatie nodig is van enkele maanden.

De behandeling bestaat uit:

Alternatieve/gedoseerde sportbelasting onder de pijngrens om de basisconditie op peil te houden.
Intensieve oefentherapie voor de knieschijf-pees (excentrische oefeningen).
Optimaliseren van het lichaamsevenwicht.
Verbeteren romp, knie en enkelstabiliteit middels oefentherapie.
Ondersteunende maatregelen zoals patellabandje, ijsmassage na belasting, etc.
Rekoefeningen hamstrings en quadriceps indien er spierverkortingen zijn.

Het is erg belangrijk de oefeningen technisch goed uit te voeren, soms is hiervoor fysiotherapeutische aansturing en begeleiding bij nodig. Het is belangrijk om te weten dat de oefeningen in het begin de herkenbare pijn vaak provoceren. Schrik daar niet van (de pees moet juist belast en geprikkeld worden), maar laat op een schaal van 0-10 een pijnscore van maximaal 4 toe (0=geen pijn, 10= ergste pijn die u zich kan voorstellen). Overleg bij hevigere pijnklachten met uw sportarts over een aanpassing in de intensiteit en frequentie (hoeveelheid series en herhalingen) van de oefeningen, maar stop de actieve oefentherapie vooral niet.
Andere mogelijke behandelingen zijn hieronder weergegeven, vaak komen deze pas in beeld als oefentherapie onvoldoende effect heeft:

Medicijnen (paracetamol, NSAID).
Tapebehandeling (of patellabandje).
Shockwave therapie (afhankelijk van echo-uitslag).
Autologe bloedinjectie (afhankelijk van echo-uitslag).

Door

Vincent Rondwijk

op 18 Jun 2021

Bedankt voor het delen van deze knieaandoening. Ik heb in het verleden tijdens het hardlopen vaker blessures opgelopen die af en toe terug komen. Ik ben erg benieuwd of ik hier een lange termijn oplossing voor kan vinden. Stabilisatieoefeningen ga ik in ieder geval uitproberen.

Reageren

Reactie plaatsen